"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Saturday, June 26, 2010
නිහැඬියාවේ දෝංකාරය.....
ඔබ ඔතැනමද
තවමත් හිඳින්නේ......
මෙතැනමයි
තනිවම...
මා නම්
කඳුල ඉකිබිඳිනා
රැයේ.......
විරහ සිතුවම්
පාවුනේ....
ගත රිදුම් දෙන
සීතලේ....
කොහිද උණුසුම
ආදරේ....
හීනයක් දෝ....
නපුරු...
ගීතයක් දෝ...
නුහුරු....
ජීවිතය දෝ...
මේ අපේ...
ඔබ මා දෙස
මා ඔබ දෙස
නෙතු නොසලා...
බලා හිඳින්නෙමු.....
නාඳුනනා
වේශයෙන්...
නෙතු රවටා
හඬා වැටෙන්නෙමු...
ලොව හමුවේ
සිනා සලන්නෙමු
මිලාන වු....
හීනයක තනිවී...
හද විලාපදේ....
ස්නේහයෙන්
තොරවී.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
කඳුලට ජීවය සපයන විරහව . . . . !!!!
විරහවට මංපෙත් සාදන ආදරය......ඇත්තටම ආදරයත වඩා විරහව තීව්රවෙන්න ඇයි..??....ThanQ වෙවා commenටුවට...:D
Post a Comment