Friday, September 10, 2010

තරු....


ආකාසෙ පායනා
එකම තරු රටාවක
නිදහසේ හිරවෙච්චි....
තරු දෙකක් අපි....
ලෝකයම දකින...
ලංව ඇති එකිනෙකාට...
සදාකාලිකව....
ඒ වුනත් හැබෑවටම
එහෙමද අපි ?.....
ඈතින් ඉඳගෙන...
ආලෝක වර්ෂ දහස් ගනනක්.....
රවටන්නෙමු අපි
මුළු ලෝකයක්......
තව කොයිතරම් නම් කල්...
රඟන්නද මේ නළුව....
රෑ අහසේ කළුවරට
මුවාවෙලා තනි තනිව....

11 comments:

ස්වප්නා said...

කණගාටුදායක අත්දැකීමක් !! එකට වගේ රඟන්න වෙන එක, ඇත්ත එහෙම නොවෙද්දි.. ඇයි එහෙම වෙන්නෙ හරි, ඇයි එහෙම උනේ කියල හරි හොයල බැලුවොත් නරකද?

Abeetha Edirisinghe said...

ආකාසේ ඈත් උනත්
අපි අපි ලග නෑ කියලා දැනුනත්
ලෝකයාට අපි ගැලපෙනවා වගේ

එයාලා හිතන්නෙ අපි අපේ කියලා
අපි ආදරෙන් කියලා
එයාලා හරි ඇති
ඒත්......
අපි අපේද?

Anonymous said...

කඩතුරාවෙන් මිදී
යා නොහැකියෙන් දුරක
රැඳී ඉන්නෙමි මෙහෙම
රැවටුනත් කොතරම්ම....

Anonymous said...

සමහරුන්ගේ විවාහ දිවියත් මේ වගේ නේද කියල මට හිතුන.. ලස්සන සිතුවිල්ලක් ...

sansarasidu said...

ලෝකයක් රවටන්නට..
එකට ජීවත් වෙලා...
සිතින් අපි දෙතැනක..
තනි තනිව වෙන්වෙලා...

අපූරු නිර්මාණයක් සහෝ...

තක්ෂිල said...

ලංවෙන හැමදෙයක්ම තියෙන්නේ ඇත්තටම ලංවෙලානෙමෙයි,අල්ලන් තියා දකින්නවත් බැරි ගානටයි

lemonade/ලේමනේරිස් said...

අදහස කදිමයි !

Naදී said...

මුලු ලෝකෙම රැවටුවත් තමන්ගේ හිත රවට්ට ගන්න බෑ නේද? අන්තිමට ඉතිරිවෙන්නේ හිස් බවක්.
සිතුවිල්ල අපූරුයි.

ayesha said...

අන්තිමට ඉතිරි වෙන්නේ රැවටීමේ දුක විතරයි

priyantha said...

හිටියත් එකට ලංවී පෙනෙනා ලෙස ලොවට..
ඉන්නේ තැන් දෙකක කිසිදා හමු නොවන...

ඇත්ත තමයි.

පිස්සා පලාමල්ල said...

අපි කැමති අය අපිට ලැබෙන්නෙ නැහ බන්.