"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Sunday, February 22, 2015
Saturday, February 21, 2015
ප්රතිවිෂ.....
සිනා මුවින්
මම මුවා වෙමින්
බලා හිඳිම්
හිස් දෙනෙත් තුලින්.....
පිය වදනින්
නොබැන හිඳිම්..
සිතින් දරාගෙන
උරණ විකුම්...
උතුම් පැතුම්
වියැකෙමින් හෙමින්..
මිලාන හදවත
පිරෙයි පවින්....
බලාපොරොත්තුව
පතුල බිඳී.....
පතූ පැතුම් දිය යට සැඟවී....
සිතෙහි උපන් මල
නටුව මතම අද මිලානවී.......
අරුනළු සැඟවී...
කළු වලාකුලක් හදවත පිබිදී.....
මන්දාරම ඇත අද
මගේම වී......
සිහින සපත්තුව
පතුල ඉරී...
සිලිටි සිතෙහි රළු බොරළු හැනී.....
ළමැද උපන් දුක
සිහසුන මත අද සක්විති වී....
හිස ගිනි ඇවිළී.....
ඒ අළු දුහුවිලි කඳුලින් සරුවී....
විෂ මලක් පිපී.....
ලොව වුවන සිඹී......
Subscribe to:
Posts (Atom)