සමන්තය

සංගතිය...
ඇල්මකින් ඔබ්බට ගිය.....
සංවේදය...
හදවතට ආවේනික රිද්මයට...
අනුනාදවන....
චෛතන්‍යය....
තනිව යන සසර මඟ....
කලින් කලට හමුවන....
නිරන්තරයෙන් සිහිවන...
විටෙක මත් බවෙහි දියවී....
වියැකෙන.....
අවිඥානකව රාගයේ උණුහුමට
වසඟ වන........
මොහොතක උණුහුමට ලොල්වී...
වැලපෙන....
ආත්මාර්ථයට බිළිවී...
නැවත පණ ගසන....
යථාර්තයට පිටින්...
සම්මතයට ඔබ්බෙන්.....
හෙවනැල්ලක් ලෙසින්
මගේ ලඟින්.....
බැඳීමක් නැති...
සැනසීමක් ද නැති....
පරමාර්ථයක් නැති....
තර්කානුකූලව එකිනෙකට අසම්බන්ධ
මුත්..
නිරන්තර වූ
මේ අනන්ත සෙවිල්ල...
අරභයා කරන මේ ආත්මීය වැමෑරීම....
අවසන
මායිම්වලට ඔබ්බෙන් ඉගිලී...
සොයා යමි..
සදාතනික ලතැවිල්ල....

අවනතිය

උඩුගං බලා පිහිනමි
සුරතින් රැගෙන අභිමානය....
වමතින් වසාගනිමින් අවමානය....
යති හිතෙහි ජනිතවන...
හීන මානය....
අඩපණ කරයි...
සැඩ පහරට එරෙහිව....
සටනට පණ පොවන
උන්නතිකාමය......
ලෙහා දමමින් බරැති ධවල
සන්නාහය....
දියවයන්නට හරිමි
කීර්තිමත් සන්නාමය.....

අයිතිවාසිකම

ඇත්ත ඇති සැටියෙන්
දකින රිසියෙන්....
කඩා බිඳ දමා....
බැඳුම්....
සහ සම්බන්ධ....
සියළු ඇළුම් බැළුම්....
අයිතියක් ඇත්ද 
රිදවන්ට අන්සතු සිත්...
මා සිතු පමණින්.....
නිවෙන්නට මා හිතින්.....
මිදෙන්නට මේ දුකින්....
ආත්මර්ථය....
පළමුකොට තබා...
පළා යන්නද කෙසේ...
නිරුවතින්.....
හිස් අතින්.....
හිත පමණක් ගෙන මිටින්....

පරාජය

තනි තනිව
සටන් වදින ලෙසට
සිතිවිලි වලට අණදෙමි.....
ප්‍රේමයට
පහර දෙනු පිණිස...
රාගයට පණ දෙමි.....
අන්ධකාරයට ලොබ බැඳ
ආලෝකයට සමුදෙමි......
වසන්තයට මඟහැර.....
ගිම්හානය වැලඳගමි....

ඉබාගතේ...

මගේ හිත
මහ මුඩු බිමක්.....
කොයිතරම් නම් සී සී සෑවත්...
ලැබෙන්නේ නැති පලක්.....
මහේ හද තුළ තිබුනත්...
හිස්ව ඉඩ කොපමණක්....
ධාරාණිපාතව වැස්සත්.....
පිරෙන්නේ නැති වැවක්....
ආසාවට විතරක්
නෑ නෙව සීමාවක්...