ඔබේ පින් පෙට්ටියේ
මං සතේ කාසියක්
මියුරු අග බොජුන් මැද
පොඩි පාන් වාටියක්
දැවෙන හිරු මඬල මත
නියොන් ආලෝකයක්
මත් අතරමඟ හැළුනු
දිග අනාඝාතයක්...
පින් කොහිද මට සබඳ
නුඹ ලොවට එබෙන්නට
සින්දුවක පේළි ඇත
මගෙ සෙළුව වැසෙන්නට
සරා සඳ මරා මුව
වසා මුකුලිත පෙමින..
වලාපෙළ විරූපිව හඬයි
නුඹ නැති සොවින...
රන් හුයෙක රළු පහස
මුළු ලොවට පෙනෙන්නට
සන්ඩුවක් වෙමුද අපි
පෙම පසෙක නිධන් කොට...
විරාගික තරු එළිය
තෙමයි තෙත්බර හුස්ම..
හලා හල නුරා සිළ
දවයි සන්තානයම......