"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Saturday, January 1, 2011
හූ මිටි...
අද....
මෙතැන....
මේ මොහොත........
හෙට කොහේ තියේවිද........
පෙරදින කොහේ නම් තිබිනිද?......
අහන ගන්ධබ්බ හිත.....
අනාගත හීන වලට
අගුල්පත් තියන...
අතීත වේදනාව.......
සොයන අරුමෝසම් පිළිතුරු
අතර තනිවුනු....
මම.....
බලාපොරොත්තුවල...
ආටෝපයට පෙම්බඳින....
ආශවේ බීජ......
හිතේ ආලේප කරන..
නේකවිධ....
පාට.....
එකම එක
සිතිවිල්ලක් වටා එතී......
යළි යළිත්....
මතුපිටට ඒමට...
පොරබදන....
ක්රෝදය.....
ආදරණීය
අවසරපත සොරාගෙන....
අනවසරයෙන්....
දේශසීමාව....
පසුකරන.......
කාමය...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
හේමලයගෙන් දිග කවියක් කියවන්න ලැබෙන දුර්ලභ අවස්ථාවක්.... ඒත් මම පෞද්ගලිකව කැමති උඹේ පුංචි කවි වලට....
හේමලයාට සුභ නව වසරකට ආසිරි !!!!
හේමලය කිව්වොත් ඉතින් සුපිරියි නොවැ.
ලස්සනයි කවිය, සුබ නව වසරක් අයියේ.... !
සුභම සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා.................
අපූරුයි යාළු. සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා!
අද මේ මොහොත විඳින්න .. හෙට තවම ඉපදී නැත
que sera sera ... bro
Post a Comment