අනුතාපය

දෑස නොසලා
අවදියෙන් ඉමි
දැවෙන හදවත් වාරුවෙන්.....
මගෙම පිළිකුල් අසුර වෙස
නෙත ගැටී.....
නොම දැනී හැඳි පිළි සිඳී.....
සෙළුව අළු හා මිතුරු වී.......
සිතුවිලි ලිහී....
ගත උමතුවී......
කල....
උදහසේ කෙළි නෙත ගැටී...
සියොළඟින් ජනිතවූ විළියෙන්.....
නොමළ නුවණැස පැනනැඟී.....
සුරත් වත සමඟින් මිදී..
සැඟව යන්නට අර අඳී....
ළහිරු අබිමුව...
ගැහෙන පිණිබිඳු සේ
මහද දුක ලඟ වැටී......
ඔබා දණ බිම......
කමා යදිමින......
මගෙම පිළිඹිබුවට වඳී....