Thursday, October 6, 2016

මූනිච්චාව


හිත මරාපන්....
යළි හිටෝපන්...
මොකවත්ම වැවෙන්නැති
මුඩු බිමක......
කෙළවරක.....
කඳුළු පිණි යන්තමට
වෑස්සෙන උල්පතක....
සිනහවෙන් නැති හන්දා..
සරදමට ඉර එළිය....
අඳුරෙන්ම එළිය කොට....
නිතිපතා සාපකොට
ඉපැද්දූ පොහොට්ටුවෙ
ඇති අඳුරු කැරැට්ටුවෙ....
විළි වසා මදහසින්
තවරලා සුවඳ පැන්...
මුළු ලොවට පුදාපන්........
ආදරෙන් ඉඹින්නට.....
ආයෙමත් වතාවක්.....

1 comment:

නිම්නයක තනි වී හීන දකින්නී. said...

හිත මරනවා නම් මොකටද ආයේම වතාවක් ....