"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Wednesday, June 23, 2010
නොගැලපීම.......
රිදුම් දෙනවා
මගේ හදවත.....
බිඳී ඉහිරුණු ආලයෙන්........
ඇදුම් දෙනවා
හිතේ අහු මුළු......
පරාජිත අභිමානයෙන්..........
කවුරු කාටද
වැරදි කෙරුවේ
පලක් නැහැ අනුමානයෙන්.........
බිඳුනු සෙනෙහස
මරා උදහස
බුරා එයි සන්තානයෙන්.......
නොගැලපුනු ගැලපුනු
සිතුම් ගැන
පලක් නෑ සෝබරවෙල.......
විස්සෝපයෙන් හිත
කීරි ගැහුනට
අපිට අපි ඉස්සරවෙලා........
වර්තමානය මරාගත්තත්
අතිතය
හා එක්වෙලා................
අනාගතයට ඉඩක් දෙමු
අප දෙපැත්තක
හිඳ ඉවසලා.....
නුඹට මටවත්
මට නුඹටවත්
නොම දැනුනු අප ආදරේ.......
ලොවට රහසක්
වෙලා තිබුනට
එබී බලපන් හදවතේ...........
කඳුලු අතරින්
සිනාසෙන්නට
අමාරුයි වස්සානයේ..........
මතකයේ
හුදු ශෙෂයන් ලෙස
සමුගනිමු අවසානයේ........
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
සිතක් කෙලෙසද මේ තරම් වේදනාවන් විඳින්නේ....
ලස්සනයි
Than Q වේවා....:D....
හරිම ලස්සන අදහසක්...
Post a Comment