"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Thursday, June 17, 2010
නුඹ නැතිදා...
රෑ අහසේ..... සඳ නෑ......
මෝදු වෙලා.....
තරු කැන් පිරිලා......
හද විමනේ....නුඹ නෑ....
රැඳිලා....
ඇය සිත ඇඳිලා......
සඳ නැතිදා.....තරුකැන් පිපුනත්...
මුළු ලොව අඳුරුයි.....
කිසි පල නෑ....
නුඹ නැතිදා.....ඇය මට ලැබුනත්...
මා ලොව අඳුරුයි.....
සිත සුව නෑ....
එක සඳකින්....නික්මෙන කැළුමන්...
නෙක තරු දහසක්...
පරයන්නේ.....
නුඹ නෙතඟින්... ගිලිහෙන කඳුලත්...
ඈ මුව හසකැන්....
පරදන්නේ.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment