"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Sunday, June 27, 2010
නොපිපි සිහිනය.........
ලියනවා ලියනවා
ඉවරයක් නෑ....
සිතුවිලිත් උනනවා.......
නැවතුමක් නෑ.......
හිත තාම එහෙමමයි......
සැනසුමක් නෑ.......
මම තාම මෙතැනමයි
ඔබ තාම නෑ.......
උණ්ඩි කල කඩදාසි
කාමරේ පුරා........
නිම නොවුනු කවි පේලි
තාම ඇත බලා.......
හිත තාම උණුහුම්
සිතුම් දෝරෙගලා........
ගසාගෙන යයි නොපිපි
පෙම ඉවුරු තලා.......
කාලයක් තිස්සෙ මැවු
හීන හඬ හඬා......
ඇවිලෙනව හදවතේ
පතුළෙ බුර බුරා......
ජීවිතේ සඳ මඬල
නුඹයි මගෙ සදා.......
ඒ වුනත් නැහැ එළිය
ඇවිත් කළු වලා.......
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
දන්නවද...බලාගෙන ඉදිමත් එක්තරා බලාපොරොත්තුවක්ලු...ජීවිතේ තව දවසක් ජීවිත කරවන බලාපොරොත්තුවක්ලු. මම එහෙම අහලා තියෙනවා....
දෝරා ගලා යන ආදරය හිත ඇතුලෙ මිටි බැඳගෙන බලාගෙන ඉන්න එක ඊටත් වඩා සුන්දරයි...ඉවසපන් පපුව නේද :D
I guess u r correct....ThanQ 4 the comments......:D
හරිම ලස්සනයි..
ThanQ වෙවා commenටුවට...:D
Post a Comment