"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Thursday, June 17, 2010
අතීත සැමරුම....
මල් පැහැයට නෙතදී...
පිට ඔපයට රැවටී...
ගිනිකන වන්
මුව පොවුවකු සේ....
සිත ඔබ ලඟ දැවටී...
සිටි හැටි තවමත් මතකයි....
ආදරයෙන් අඳ වී...
තවමත් මම එකඟයි.....
ඔබෙ රූ සිරි තව එහෙමයි....
මතකය ඩිංගක් පරණයි.....
ඒ වුනාට
හිත තවමත් තරුණයි....
නුඹ ගැන තව විමසයි......
ඉඳහිට රෑ ජාමේ......
මම තාමත් මම මයි....
කාලය පමණක් පරණයි.......
සිතුවිලි තවමත් සුවඳයි...
රෑ වුනාට...
මගෙ ලොව තව එළියයි....
හිරු නැති බව ඇත්තයි....
මුත් සඳ දිලිසේ.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment