"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Thursday, June 17, 2010
නැවතුනු තැන..
සිතුවිලි මල් මැලැවී
බලපොරොතුවේ
සුවඳ වියැකී......
හදවත නිසලව
බලා හිඳී......
සැනසුම කඳුලක දියැවී
අනාගතයේ..
පැතුම් සැඟවී.....
අඳුරට ඉඩදී
හිරු මිලානවී........
සෙවනැලි.....
රජයන මාවතේ.....
සොයමින් අරුතක්
ජීවිතේ.....
පමණ දුටිමි
සංසාරයේ....
සුවය නැමැති
සන්තාපයේ......
ඉමක් කොනක් නැති
ජීවිතේ....
සදා නොනිමෙනා
රාත්රියේ.....
පහන් කණුව
අවබෝධයේ......
සොයා ඇදෙමි සිල
ඥානයේ....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment