"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Friday, June 25, 2010
ඔබ එනතුරු....
ආදරණීය........
ඔබ එනතුරු
බලා සිටියෙමි.....
අනන්තය දෙස.....
ඇසිපිය නොසලා....
නෙතු අවිවේකෙන්.....
බලාපොරොත්තුව දෝත දරා....
ඔය නෙතු සඟලේ
කැලුමින් සැනහී
නුඹ මුව මදහස
සිසිලස විඳ ගන්නට...
අසරණ මා සිත පෙරුමන් පිරුවා...
තවමත් මතකයි.....
හෝරා හෝරා ගතවන ඉක්මන
නොදැනේ නොහැඟේ.....
නුඹ.....
හදවිල සක්මන.....
මුලු ලොව නිසලයි....
හදවත සසලයි....
සිතට අකීකරු සිතුවිලි දිවයයි....
අනන්තයේ.....
වැට කඩොලින් ඔබ්බට...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment