"ඔපමණ අනවශ්ය බර පටවාගෙන අප අපගේ ජීවිත බෝට්ටුව පැදගෙන යන්නේ ඇයි? අප බෝට්ටුවේ බර සැහැල්ලු කළ යුතුය. නැත්නම් හබල් ගාද්දීම අපට ක්ලාන්තය ඇති වනු ඇත. බෝට්ටුවේ බර ඇදීමට වෙහෙසෙන විට අපට සිරිය නැරඹීමට පුළුවන්කමක් නැත. ලෝකයේ සුන්දරත්වය දකින්නට අපට නිදහසක් හා පහසුවක් ද නැත".....(බෝට්ටු සවාරියක්:Three Men in a Boat )
Thursday, June 17, 2010
නිමක් නැති දිවි ගඟේ....
නිමක් නැති දිවි ගඟේ
සිත බිඳී විසිරිලා........
ජීවිතේ මල් සමය
මට හොරෙන් ඉඟි කලා......
තුරුණු සිත යදින මුදු
පෙම් හැඟුම් පසෙකලා.....
මදහසින් කඳුළු පිනි
රැවටුවෙමි නෙතු අයා...
දුර ඈත කෙම්බිමක...
පෙර නොදුටු සුව සොයා.....
පොත් පිටු අතර දෙනෙත්
තව තවත් තනි කලා.....
ආදරේ මිහිරි හඬ....
කව්ළු දොර මුල තියා.....
ඉකිබිඳින සිත දොරටු...
සිරකලෙමි යතුරු ලා....
පැතු ලොව හමුවෙලා....
ඇතත් සිත පිබිදිලා....
ජීවිතේ නිම්වලලු...
තනිකමින් වියැකිලා....
කව්ළු දොර හැර පියා...
සෙවූ මුත් සිත පුරා.....
මල් සමය මට හොරෙන්...
සමු අරන් ඉගිලිලා....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment